Manuscrit Berkeley, University of California, Berkeley, Bancroft Library, BANC MS UCB 101
Images disponibles sur Digital Scriptorium.
(Interroger par cote : Search / Shelfmark = MS UCB 101 / “View full record” ou “View images only”)
Partie à transcrire retravaillée pour augmenter le contraste :
[dans la marge sup.] Incipit Logica magistri Alberti de Saxonia.
[fol. 1ra]
[Divisio operis] Intencionis presentis est : primo tractare tam de terminis prime quam secunde ipositionis ; 2° de proprietatibus terminorum sicud de suppositionibus, ampliacionibus et appellacionibus ; 3° de propositionibus tam de inesse quam modalibus ; 4° de consequentiis tam formalibus quam materialibus, ut puta de conversionibus equipollenciis, et (a) de sylogismis et de consequentiis dyalecticis ; 5° de argumentationibus sophysticis ; 6° de insolubilibus et obligationibus.
[Divisio primae partis] Quantum ad primum, [primo] (b) videndum est de terminis qui sunt verificabiles, de terminis prime et secunde intencionis vel inpositionis, sicud sunt isit termini : « signum », « terminus », « subjectum », « predicatum », « nomen », « verbum », et hujusmodi.
2° Videndum est de terminis secunde intencionis qui sunt verificabiles, de terminis prime intencionis materialiter acceptis sicut universalia : « genus », « species » etc.
3° Videndum estde terminis prime intentionis qui sunt verificabiles, de pronominibus demonstrantibus res non ea ratione qua sunt signa, sicut sunt [.X.](c) predicamenta.
[Pars prima] Quantum ad primum. Et primo de isto termino « signum » qui est communior quam sit hoc nomen « terminus ». Sciendum quod hoc nomen « signum » accipitur uno modo prout extendit se ad omne illud quod apprehensum facit aliquod venire(d) in cognicionem [alicujus](e). Isto modo dicimus circulum pendentem ante tabernam esse signum vini — et [ita](f) large accipiendo signum. Non accipiebatur quando dicebatur quod termini prime intencionis significative accepti sunt verificabiles de pronominibus demonstrantibus res que non sunt signa ; nec ita large volo uti isto nomine « signum » in sequentibus.
(a) et barré postérieurement. — (b) primo ajouté dans l’entreligne. — (c) .X. ajouté dans l’entreligne. — (d) f. a. v. réécrit sur le texte par seconde main. — (e) alicujus ajouté dans l’entreligne. — (f) ita ajouté dans l’entreligne.
OpenEdition vous propose de citer ce billet de la manière suivante :
Consortium Oriflamms (25 avril 2010). La logique d’Albert de Saxe. Écriture médiévale & numérique. Consulté le 20 janvier 2025 à l’adresse https://doi.org/10.58079/skvz